Zo ben je een blog aan het schrijven over onze podcast van CSNY en komt ineens het nieuws dat David Crosby is overleden.
Gek kan het lopen.
De podcast staat live en bij deze dan toch ook het verhaal erachter en de extra informatie en linkjes die we maar al te graag delen
De band
Er zijn behoorlijk wat varianten van deze band, en combinaties van de artiesten, maar uiteindelijk is deze song een echte CSNY ofwel Cross, Stills, Nash and Young single.
De leden waren David Crosby, Stephen Stills en Graham Nash, en wanneer zij werden geflankeerd door Neil Young werd de groep Crosby, Stills, Nash & Young (CSNY) genoemd.
De band ontstond aan het einde van de jaren zestig en stond bekend om de complexe zangharmonieën van de leden, hun tumultueuze onderlinge verstandhoudingen en hun politiek activisme
De bandleden:
David Crosby
Hij werd geboren op 14 augustus 1941 in Los Angeles, Californië. Crosby begon zijn muzikale carrière in de jaren 60 als lid van The Byrds, een populaire rockband die bekend stond om hun harmonieuze zang en hun gebruik van de elektrische twaalfsnarige gitaar
Crosby heeft ook soloalbums uitgebracht. Overleden 19 januari 2023
Stephen Stills
Hij werd geboren op 3 januari 1945 in Dallas, Texas. Stills begon zijn muzikale carrière in de jaren 60 als lid van The Buffalo Springfield, een populaire rockband die bekend stond om hun politiek geëngageerde teksten en hun invloed op andere muzikanten
Stills heeft ook soloalbums uitgebracht en blijft tot op de dag van vandaag actief in de muziekindustrie.
Graham Nash
Hij werd geboren op 2 februari 1942 in Blackpool, Engeland. Nash begon zijn muzikale carrière in de jaren 60 als lid van The Hollies, een populaire Britse beatgroep die bekend stond om hun harmonieuze zang en hun hit singles.
Actief tot op heden
Neil Young
Hij werd geboren op 12 november 1945 in Toronto, Canada. Young begon zijn muzikale carrière in de jaren 60 als lid van The Squires, een Canadese rockband. Hij verhuisde later naar Los Angeles en richtte de band Buffalo Springfield op, waarmee hij enkele hits had, zoals "For What It's Worth"
Opvallend is dat de bandleden uit allerlei verschillende plekken komen
California, Dallas, Texas en Engeland
Crosby leerde Nash in 1966 in Los Angeles kennen. Cass Elliot van The Mamas & the Papas stelde Nash aan hem voor, zonder te vertellen wie Nash was. Ze wilde dat Crosby de man Nash zou leren kennen en niet de Hollie Nash. De onderlinge chemie was er vanaf het eerste moment. Toen Crosby de dag erna van Elliot hoorde dat hij Graham Nash van The Hollies had ontmoet, reageerde hij verrukt: "Ahhhh! Nog een meesterlijk harmoniezanger."
Ze ontmoetten elkaar op initiatief van Nash weer toen The Hollies in 1968 naar Californië kwamen. Toen ze beiden in juli 1968 op een feest waren waar ook Stills aanwezig was lieten Stills en Crosby een nieuw nummer horen, You don't have to cry. Op verzoek van Nash speelden de twee het nummer nogmaals, waarbij Nash hen bijviel met zijn karakteristieke derde stem.
Ze waren erg onder de indruk van hun eigen drieklank en ontdekten dat ze samen een unieke vocale chemie hadden.
Omdat Nash een andere creatieve richting op wilde dan The Hollies, besloot hij de band te verlaten en met Crosby en Stills in zee te gaan. Toen deze twee bij Nash in Londen waren, nodigden ze George Harrison uit om te komen luisteren naar hun muziek.
Ze waren nog op zoek naar een platenlabel en The Beatles hadden net hun eigen label Apple Records opgericht. Harrison wees het trio echter af.
Ze kregen wel een contract van Ahmet Ertegün, de oprichter van Atlantic Records. Ertegün was een fan van Buffalo Springfield en erg teleurgesteld door het uiteenvallen van die band
Een rode draad door de loopbaan van de band is het steeds uiteen vallen van de band en de combinaties die er vervolgens weer tussendoor ontstaan tussen bandleden onderling.
Het eerste album van het trio, Crosby, Stills & Nash genaamd, werd in mei 1969 uitgegeven en werd een groot succes Het bereikte een nummer 6-notering in de albumlijst van Billboard
De singles Marrakesh Express en Suite: Judy blue eyes bereikten respectievelijk nummer 28 en 21 in de singlelijst. Voor het muziekjaar 1969 won het drietal in maart 1970 een Grammy in de categorie "Beste nieuwe artiest", vóór de bands Chicago en Led Zeppelin.
In de tournee die volgde wilden Crosby en Nash optreden zoals Simon & Garfunkel, met harmoniezang die alleen begeleid zou worden door akoestische gitaren. Stills was het daar niet mee eens en wilde optreden met een rockband. Het trio besloot om de concerten te verdelen in een gedeelte met akoestische muziek en een gedeelte met elektronische muziek
Vanaf oktober 1969 begonnen de opnames voor het tweede album en het eerste met Young, genaamd Déjà vu dat in maart 1970 in de winkels lag. De liedjes op dit album zijn door eerdergenoemde omstandigheden een stuk donkerder dan die op het eerste album.
Young leverde aan deze plaat een beperkte bijdrage; op vier nummers was hij niet te horen. Van het album verschenen drie hitsingles.
Later dat jaar kregen ze als CSNY hun vuurdoop op het festival in Woodstock en brachten ze als viertal het album Déjà vu ook daadwerkelijk uit.
Crosby, Stills en Nash kozen Elliot Roberts en David Geffen als hun managers
De ruzies, uit elkaar gaan ,herenigingen en combinaties zijn bijna ontelbaar. Het leek ons leuk om deze eens in een logische tijdlijn te brengen.....
De tijdlijn
1969 1e album CSN
16 aug 1969 voor het eerste CSNY 15-18 aug - Woodstock
In de laatste week van september 1969 verongelukte Christine Hinton, de vriendin van Crosby , dit leidde tot het heroine gebruik van David.
Stills had kort tevoren met Judy Collins gebroken en ook Nash zijn relatie met Joni Mitchell liep stuk.
Oktober 1969 -opnames nieuw album - Deja Vu -CSNY
Maart 1970 - release - CSNY - 4 nummers zonder Young - Atlantic records Superstar line
Kent State-bloedbad - CSNY - OHIO protestsong
Na de zomertour 1970 - band ging uit elkaar - de reden was het drugsgebruik van Stills
Concertopnames van die tournee werden in 1971 uitgegeven in het dubbelalbum 4 way street.
​​Tussen september 1970 en mei 1971
Soloalbums
YOUNG - After the gold rush
CROSBY - If I could only remember my name
NASH - Songs for beginners
STILLS - Stephen Stills
Met Jimi Hendrix en Eric Clapton
Nr 3 positie - hoogste
STILLS - Stephen Stills 2 - 1972
YOUNG - Harvest- 1972
1972 - STILLS - band Manassas
1972 - NASH en YOUNG - WAR SONG
1972 - CROSY en NASH - Graham Nash David Crosby - beland op positie 4
1973 - YOUNG - Times fade away
1973 - YOUNG - Tonight's the night - zo somber volgende het platenlabel dat het pas in 1975 uitkwam
1973 - CROSBY - ALBUM met the Byrds - History of The Byrds
1973 - STILLS - Manassas - 2de album - Wild tales
Juni/Juli- CSNY - poging tot nieuw album - Human Highway - mislukt
1974 - zomer - nieuwe tour voor CSNY in openluchtstadions , bedacht door de band manager Roberts en impresario Bill Graham
1974 - SO FAR CNSY dit verzamelalbum wordt door Atlantic records uitgebracht voor promotie van de tour
Ze gebruikten alle vier tijdens hun optredens in 1974 grote hoeveelheden cocaïne. Joni Mitchell vertelde later dat het gebruik zo escaleerde dat er zelfs mensen met neusbloedingen op het podium rondliepen. De spanningen tussen de leden van "Noord-Amerika's grootste disfunctionele supergroep"[uitspraak liepen hoog op. Veel van hun ruzies waren drugsgerelateerd, hoewel ook het egocentrisme van de vier ook zeker een rol speelde. Zo wilde elk bandlid een gelijk deel van de concerttijd voor zijn eigen werk. Hierdoor staken ze enerzijds elkaar de loef af, maar haalden anderzijds het beste uit elkaar naar boven Er waren ook technische problemen. De apparatuur die gebruikt werd was niet geschikt voor hun unieke, intieme harmonieën. Bij rustige nummers ging het goed, maar als Stills en Young met meer dan 100 dB hun vermaarde gitaarduels uitvochten konden Crosby en Nash zichzelf op hun monitor niet horen en zongen vaak vals.
Vanwege de grote zalen die bespeeld moesten worden en de bijkomende excessen werd deze tournee later bekend als de Doom Tour, een naam die bedacht werd door Crosby.[55] Achteraf memoreert Crosby: "Ik kwam erachter dat cocaïne een verschrikkelijk effect had op alles en niet hetzelfde was als andere drugs. Als we gewoon wiet hadden gerookt waren we nu misschien nog wel die oude vertrouwde band geweest".
Na afloop bleek dat de show een grote kaskraker was, met een opbrengst van ruim elf miljoen dollar. Hiervan ontvingen de vier bandleden elk echter 'slechts' een half miljoen, waarop de groep brak met Graham en Geffen.
Januari 1975 - opnieuw Human Highway productie - mislukte helaas weer en band ging weer uit elkaar
1975 - album CROSBY NASH - van de tour van 1974
1975 - album STILLS /YOUNG - van de tour van 1974
1975 - album YOUNG - On the beach , album van de nummers die YOUNG schreef
1975 reünie CSNY - mislukt door Young
1975 - reünie CSN - mislukt
Korte tijd later braken Crosby en Nash met Stills, nadat die bij een ruzie over een aantal nummers de mastertape van Wind on the water met een scheermesje doormidden had gesneden.
DAARNA gingen CROSBY en NASH verder en ook STILLS /YOUNG
1975 - Crosby/Nash - album - Wind on the water
1976 - Crosby/Nash - album - Whistling down the wire
1977 - Crosby /Nash - album live - Crosby-Nash live
- Nash had indertijd in het Wembley Stadium filmopnames gemaakt van negen CSNY-shows. In 1976 werd een derde poging ondernomen om een CSNY-album uit te brengen. De opnames moesten onderbroken worden omdat Crosby en Nash Whistling down the wire af wilden maken. Stills en Young waren hierover zo verbolgen dat ze de vocale bijdragen van de andere twee van de mastertape lieten verwijderen. Nash besloot daarop om de opnames van de tournee van 1974 niet naar buiten te brengen.
1976 - The Stills-Young Band - tijdens de tour alweer een breuk
Op 20 juli 1976, na de show in Columbia, ging de tourbus van Young een andere richting op dan die van Stills. In Atlanta, hun volgende stop, kreeg Stills een laconiek telegram: "Beste Stephen, grappig hoe dingen die spontaan ontstaan ook zo eindigen. Eet een perzik, Neil" Youngs management beweerde dat hij op doktersadvies rust moest houden om van een keelontsteking te kunnen herstellen. Stills zag zich contractueel verplicht om de tournee in zijn eentje af te maken, terwijl Young van de gelegenheid gebruik maakte om een tournee voor Crazy Horse voor te bereiden
1976 - reünie CSN - album cSN
Nummer 2 positie
- achter Rumours van Fleetwood mac
- Toevallig allebei opgenomen in Criteria studios
1977/1978 tournee CSN
Deze tour werd het werk voor de groep bemoeilijkt door Crosby's toenemende cocaïneverslaving.
1980 NASH solo - Earth & sky -
had eigenlijk een Crosby/Nash-album moeten worden, maar Crosby was niet in staat om er aan bij te dragen.
1981 - NASH/STILLS - album - Daylight again
moest Crosby vanwege zijn drugsgebruik verstek laten gaan. Nash en Stills namen het album als duo op
Wel uitgegeven als CSN album onder druk van Atlantic Records
Mei 1982 - Crosby opgepakt, tour gestopt1
1983 - CSN - album - Allies
In de jaren erna werd Crosby verschillende keren opgepakt en in december 1985 meldde hij zichzelf bij de politie. Vervolgens zat hij een gevangenisstraf uit van negen maanden
1988 terugkeer YOUNG - CSNY - album - American dream
Stills en Crosby functioneerden nauwelijks tijdens de opnamesessies: Stills kampte met een cocaïneverslaving en Crosby, die clean was, werd geplaagd door verschillende gezondheidsproblemen,
Jaren 90
CSN - album - Live it up
CSN album - After the storm
3 nov 1991 - reünie CSMY - voor concert ter nagedachtenis aan Bill Graham
Later lekte de CSNY-versie uit van Human highway, een album dat in 1970 door onderlinge onenigheid niet werd voltooid en nu op het internet belandde.
1999 - reünie CSNY - album - Looking forward - reprise records
Dit was aanleiding tot het organiseren van de CSNY2K-tournee (2000) en de CSNY Tour of America (2002), die beide financieel succesvol waren.
2005 tournee - CSN -
2006 - CSNY freedom of speech tour - mede promotie Youngs album - Living with war
De lange setlijsten omvatten zowel het gros van dit nieuwe protestalbum, als materiaal van Stills' soloalbum Man alive! en nieuwer materiaal van Crosby en Nash
2009 - CSN - album - dEMOS
In juni van dat jaar speelde het trio op het Glastonbury Festival in Engeland. Stills werd daarbij geprezen om zijn bijzondere gitaarspel. Young verscheen niet samen met hen op de bühne, maar gaf een dag eerder een solo-optreden op het festival
2010 - CSN - poging tot album - Songs we wish we'd written
maar de sessies werden al na zeven nummers afgebroken als gevolg van een verslechterende relatie tussen Crosby en de producer
2012 - CSN - tour
2013 - CSNY - accoustische set
naar later bleek historische – akoestische optredens op het 27e Bridge School Benefit
2015 CSN - TOUR - AMSTERDAM
Op 6 maart 2016 gaf Nash interviews in Nederland aan Lust for Life en OOR. Aan beide onthulde hij dat het doek voor Crosby, Stills & Nash gevallen was. In de voorgaande twee jaren waren er verschillende ruzies geweest tussen hem en Crosby en eenmaal hadden ze zelfs fysiek gevochten op het podium. "Crosby heeft het hart uit Crosby, Still & Nash gerukt", concludeerde Nash
Het nummer "Almost cut my hair"
Almost cut my hair is een nummer van Crosby, Stills, Nash & Young dat werd geschreven door David Crosby. Het verscheen in Nederland en België in 1971 op single met Helpless op de B-kant. Het verscheen hetzelfde jaar op het album Déjà vu. In 1991 verscheen een langere versie op de dubbel-cd Crosby, Stills & Nash.
In Nederland stond de plaat destijds drie weken genoteerd in de Tipparade van Radio Veronica en drong niet door tot de Nederlandse Top 40. Ook de Hilversum 3 Top 30 werd niet bereikt.
In België behaalde de plaat géén notering in zowel de beide Vlaamse hitlijsten als de Waalse hitlijst.
Sinds de allereerste editie in december 1999, staat de plaat genoteerd in de jaarlijkse NPO Radio 2 Top 2000 van de Nederlandse publieke radiozender NPO Radio 2.
Crosby schreef het nummer op de avond dat Robert Kennedy werd vermoord en drukt er op eigen wijze zijn gevoel van wanhoop in uit en van "increasing paranoia".[1] Letterlijk zingt hij dat hij uit vertwijfeling bijna zijn lange haar had afgeknipt. In het lied gebruikt Crosby de term Freak flag ("I feel like letting my freak flag fly") voor zijn afwijkende eigenheid[2], een term die ook werd gebruikt door Jimi Hendrix in If six was nine ("I'm gonna wave my freak flag high, high!").
Almost cut my hair werd aanvankelijk door Stephen Stills te licht bevonden, maar na het krachtige gitaararrangement van Neil Young alsnog goedgekeurd voor opname. Uiteindelijk zou het Crosby's bekendste compositie worden.[3]
Het nummer werd enkele malen gecoverd, zoals op de albums van Dayglo Abortions (Two dogs fucking, 1991), Fareed Haque (Déjà vu, 1997), Queensrÿche (Take cover, 2007) en Rangzen (Live, 2008).
Criteria studio
CSNY nam veel van de albums op in de Criteria studios. Een beroemde studio in Miami, Florida
Denk aan :
James Brown - I Got You (I Feel Good)
Brook Benton - Rainy Night in Georgia
Maar ook Aerosmith, Alicia Keys, Aretha Franklin, Billy Joel, Meatloaf en zo vele anderen.
Na aanmoediging van Atlantic executive Ahmet Ertegun, nam Stephen Stills voor het eerst op met de Albert Brothers bij Criteria in 1971, het begin van een relatie die zou voortduren tot in de jaren '70.
De Allman Brothers Band nam Idlewild South op met Dowd op Criteria, wat ertoe leidde dat Duane Allman met Eric Clapton speelde op alle nummers van Layla and Other Assorted Love Songs ( op 3 na).
De Eagles namen de helft van hun album Hotel California (Eagles album) uit 1976 op in Criteria Op hetzelfde moment dat de Eagles Hotel California opnamen, nam Black Sabbath Technical Ecstasy op en Fleetwood Mac nam delen van Rumours op in Criteria.
De lijst met artiesten die albums opnamen in Criteria is eindeloos....
DUETTEN
Via de duetten komen we ook als rode draad nog even bij Elton John, Met name Elton John en Neil Young kunnen het goed vinden.
Maar eerst een fantastisch duet met de meester "Tom Jones"
en dan uiteraard Elton John met Neil Young als bonus
In memorian :
Ten tijden van het schrijven van dit blog kwam het verdrietige nieuws dat David Crosby overleed.
Een versie van Crosby van "Almost cut my hair" dan als bonus
Comments