top of page
Foto van schrijverRogier Visser

Het verhaal achter "Alabama Song" van The Doors

Bijgewerkt op: 5 nov. 2022

Wow......wat een reis.

Onze 2de podcast ging over een unieke song, van een unieke band, met een unieke frontman.

Dat zijn ingredienten voor een bijzondere muzikale reis.

En dat is een understatement





Ik heb me een week lang ondergedompeld in The Doors , Jim Morrison en vele songs die elk stuk voor stuk uniek zijn.


Oke, de basis is de song.

"Alabama Song" uit 1967 van het album "The Doors"


Het verhaal achter deze song dan even als eerste.


Het is niet geschreven door de Doors, maar geschreven en gecomponeerd in 1927.De tekst wordt dan gepubliceerd als een gedicht.


Dit nummer is onder meerdere titels bekend:

'Whisky Bar',

'Moon Over Alabama',

'Moon Of Alabama'

'Alabama Song (Whisky Bar).


Alabama Song, werd geschreven door Bertolt Brecht, vertaald uit het Duits naar het Engels door Elisabeth Hauptmann, en in 1925 op muziek gezet door Kurt Weill voor het toneelstuk Mahagonny-Songspiel in 1927.


In 1930 is het nummer opnieuw gebruikt voor de opera Aufstieg und Fall der Stadt Mahagonny. Het nummer is vaak gecoverd, waarbij de versies van The Doors en David Bowie de bekendste opnamen zijn.


De melodie van The Doors is anders dan het origineel en het couplet dat begint met "Show me the way to the next little dollar" is uit het nummer verwijderd.

Op de albumversie paste zanger Jim Morrison het tweede couplet aan van "Show us the way to the next pretty boy" naar "Show me the way to the next little girl", maar op de liveopname Live at the Matrix uit 1967 zingt hij wel de originele regel.


De versie van David Bowie is de beroemdste andere cover

David Bowie was een groot fan van Bertolt Brecht en zong het nummer live tijdens zijn Isolar II – The 1978 World Tour. Na het Europese deel van deze tournee nam hij een studioversie op van het nummer in de studio van producer Tony Visconti, wat in 1980 werd uitgebracht op single om het eind van Bowie's contract met platenlabel RCA Records te vervroegen.

Met veel tempowijzigingen was het nummer volgens velen "gecalculeerd om elk radioprogramma waarin het gelukkig genoeg was om in gedraaid te worden te ontwrichten".


Kort geleden ontdekte ik door het programma van Matthijs van Nieuwkerk en Rob Kemps het nummer "Amsterdam" van David Bowie als cover van het origineel van Jacgues Brel.


De Duitse singleversie van "alabama song" uit 1982 bevatte de Jacques Brel-cover "Amsterdam" als extra B-kant.


Van deze song kon het natuurlijk niet anders dat we vervolgens volledig werden onderdompelt in de wereld van The Doors en Jim Morrison.....


The Doors,

"The Doors was een Amerikaanseband uit de jaren 1965 - 1973. De band maakte rockmuziek met psychedelische melodieën en poëtische teksten. De naam is ontleend aan een citaat uit het boek The Doors of Perception van Aldous Huxley: "There are things known and there are things unknown, and in between are the doors of perception"


De band bestond uit : John Densmore, Robby Krieger, Ray Manzarek, Jim Morrison.


Na een tijdje als huisband in clubs als de "Whiskey A Go Go" hebben opgetreden, werd het titelloze debuut van The Doors -met 2 covers en 9 originele songs- in slechts 6 dagen op de band gezet... met 'Light My Fire' als haastklus, nota bene!


De combinatie van Manzareks (soms lenende) composities en de uit literatuur en drugs verweven songteksten van Morrison maakten indruk tijdens de 'summer of love':​ The Doors (1967) geldt als een van de beste debuutelpees in de geschiedenis van de rock & roll.


Dus maakte het niet zoveel uit dat Jim op een nacht in een LSD trip inbrak bij de studio en met een brandblusser een niet-bestaande brand bluste...


In totaal werden er meer dan 13 miljoen exemplaren verkocht


De band draaide steeds meer om Jim.....


Mede-oprichter en hoofd componist van de band Ray Manzarek leek de verslavingen van zijn collega met weemoed te accepteren. Zo ook toen de band in 1968 optrad in Amsterdam. Jim Morrison, ergens in de hoofdstad en waarschijnlijk ape-stoned of ladderzat, haalde zijn eigen concert niet!

Manzarek nam die avond in Paradiso de lead zang voor zijn rekening: Het ontbreken van Morrison werd muzikaal dus prima opgevangen.


Voordat de rockgeschiedenis van The Doors ontstond, waren Manzarek (uit Illinois) en Morrison (uit Florida) samen in Hollywood. Het stel stond beide ingeschreven bij de UCLA Film School.

Grappige toevalligheid: Francis Ford Coppola studeerde daar in dezelfde periode, en zou de evergreen ‘The End’ in 1979 wereldberoemd maken met zijn filmklassieker Apocalypse Now.


Met Jim Morrison op zang, John Densmore als drummer en Robbie Krieger op gitaar vervulde Ray Manzarek op de keyboards de rol van bassist: hij gebruikte hiervoor een Fender Rhodes elektrische piano. Ook Billy Preston en Donald Fagan gebruikten ‘m regelmatig.

Later zei Manzarek: “Zonder die machine hadden The Doors nooit bestaan.”


Deze muzikale reis kan niet anders dan je ook op het pad van Jim Morrison te laten komen.

Jim groeide op als een uitzonderlijk intelligente tiener, verslond de boeken van Nietsche en andere filosofen en poëten


Na zijn highschool, ging Jim studeren en kon een glansrijke intellectuele toekomst tegemoet zien.


Het liep anders....

Ineens was daar The Doors, althans voor zijn familie kwam dit uit het niets leren we van een interview met zijn vader en zus.

Met name de vader van Jim, een marine officier, begreep weinig van de kant die Jim "ineens" koos.


Zijn vader overleef in 2008

In het interview verteld hij dat nog nooit een nummer gehoord heeft van zijn zoon, hij kende alleen de titels


Zijn vader. liet achteraf in parijs een grieks opschrift op het graf zetten van Jim met de tekst.


“KATA TON DAIMONA EAUTOU”

"True to its own spirit"





Zijn zus verteld dat hij zei, ik wil nooit meer “light my fire” spelen, maar als ik Poëzie voordraag moeten ze me niet. Ik ben het zat om te doen wat het publiek wil en niet veel later verdween Jim met vriendin Pamela naar Parijs.


Een afslag die ik maakte in mijn reis die me fascineerde was de laatste periode van Jim's leven in Parijs voordat hij op 3 juli 1971 overlijd op 27 jarige leeftijd. Hiermee werd hij onderdeel van een bijzonder rijtje van artiesten van. de club van 27. ( Janis Joplin, Jim Morrison, Amy Winehouse, Kurt Kobainetc )


Jim vluchtte naar Parijs om weg te komen van de druk in de USA. Dit gebeurde kort na het opnemen van het album LA Women. Wat ik niet wist is dat The Doors, hierdoor nooit samen live het album hebben kunnen spelen. Jim belde vaak met Ray om te vragen hoe het met het album ging, Ray vertelde dan trots hoe goed het album ging, en de vele live verzoeken....

Jim's antwoord was dan " zodra ik terug ben , gaan we live spelen. Ik kan niet wachten "

Dat moment kwam nooit meer....


In Parijs verbleef hij met Pamela, zijn vriendin in het beroemde Hotel V. Enkele dagen verbleef Jim ook in l"hotel 13, bijzonder hieraan is dat hij verbleef in dezelfde kamer als waar 1 van zijn idolen "Oscar Wilde" verbleef in 1946 en dood werd aangetroffen.


Tijdens deze periode in Parijs reisde Jim ook nog naar Marokko.

Iets wat mij intrigeerde, mede vanwege de band die ik zelf met Marokko heb.

Een zoektocht leerde mij dat hij verbleef in Essaouira, en in Tanger.

In Tanger is een bar genaamd Cafe Hafa. Een beroemde bar in Tanger waar munt-thee en wiet werd gerookt , door beroemde artiesten zo blijkt, Jim Morisson, Jimi Hendrix, The Rolling Stones. en meer.....


In een youtube video van een vlogger loopt hij iemand tegen het lijf die daadwerkelijk de foto nog heeft van Jim's bezoek



FRAGMENT op 3:00 minuten


Uiteindelijk overlijd Jim in Parijs op 3 juli 1971, aan een hartaanval , zo wordt gezegd.

Hierover gaan vele verhalen de ronde dat dit niet de doodsoorzaak zou zijn geweest, maar bewijzen zijn er niet, er is nooit een autopsie gedaan.


Ray en de band zijn dan nog in Amerika. Ray verteld in een interview dat hij werd gebeld door iemand dat Jim dood zou zijn.

Hij lachte dit weg, "iedereen is dood tegenwoordig"

De verhalen over Jim waren er al jaren, zelfs op een benefiet jaren eerder waar hij later was, werd verteld dat hij een auto ongeluk had gehad en was overlijden, 5 minuten later wandelde hij naar binnen.


Ray zei " dit is de tijd waar we leven en een "Paul ( McCartney) verhaal. Paul loopt op de hoes "abbey road" in een pak zonder schoenen over de straat. Direct na het uitkomen van dat album werd gezegd dat Paul overleden was, want in Italie is het zo dat als je in een pak zonder schoenen op straat loopt ( getekend) dan ben je dood.


Het bleek echter waarheid, de manager van de band vloog op vrijdag heen en belde dinsdag naar Ray en vertelde," we hebben net Jim begraven"


De reis brengt me ook op de nieuwsgierigheid van de connectie van deze band en Jim met andere muzikanten.


Bijvoorbeeld naar David Bowie. Die is er eigenlijk gek genoeg niet, het lijkt erop dat ze elkaar nooit hebben ontmoet.


Wel is er een leuke link naar onze artiest van vorige week "Elton John"

Althans naar de vaste schrijver van Elton, Bernie Taupin.

Taupin schreef. het nummer " Candle in the Wind" volgens de verhalen over Marylin Monroe.

In interviews later geeft Taupin aan dat het nummer niet voor haar was geschreven, hij had zelfs niet zoveel met Monroe. Het ging in de basis over een icoon waar hij over wilde schrijven.

Hij geeft hierbij aan dat het eigenlijk bedoeld was om over Jim Morrison te gaan.

Echter om het nummer goed te laten landen, is gekozen om "Marylin Monroe" naar voren te brengen als verhaal.


Jim zelf had ook idolen en voorbeelden.

Twee komen duidelijk naar voren, Frank SInatra en Elvis. Met name van Frank SInatra was Jim groot fan. Sinatra geeft ooit in een interview niets te hebben met de muziek van The Doors...


Interessanter is Elvis.


Jim brengt 1 keer een Elvis hit te gehore , hij zingt Love me Tender , Jim Morrison style....erg cool.

Kijk en luister maar....




Maar net zo interessant is dat Elvis in 1968 "Edge of Reality" uitbrengt.

De sound van Elvis is op deze plaat totaal anders dan gewend.

De tekst is anders .....

Je zou hier zomaar een Doors song in horen...


Luister maar





Er is nog zoveel te vinden , beluisteren en lezen over The Doors en JIm.

We stoppen hier voor nu......


Een iconische band, een Icoon als leadzanger en waanzinnige nummers. Ik heb genoten van een week The Doors, luisteren , kijken en lezen.

Volgende week is Supertramp aan de beurt , en onze song " Fool's Overture" Dat wordt wederom een bijzondere reis....dat voel ik nu al aan alles!


De podcasts van The Doors is hier te beluisteren




211 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page